حدود سال 1213 هجری شمسی در شوشتر ، مجتهدی زندگی میکرد به نام آیت الله سید علی شوشتری . ایشان روزی در دفترشان نشسته بودند و بین دو نفر شاکی که دست روی یک ملک وقفی میگذارند و هریک ادعا میکردند که این ملک مال من است قضاوت میکردند . آیت الله شوشتری بعد از شنیدن شواهد و دلائل هر دو طرف ، بالاخره به نفع یکی حکم کرد . در حالی که آن دو نفر قبلا با هم توافق کرده بودند که به نفع هرکدام رای داده شد ، اشکالی ندارد و بعدا با هم نصف میکنیم . وقتی سرانجام آقا به نفع یکی رای داد و مهر و امضا کرد و آنها رفتند ، پیرمرد ژولیده ای وارد میشود و دم در می¬ایستد و خطاب به ایشان میگوید : این راهی که تو میروی به جهنم ختم میشود ! ...

اطرافیان آقا ناراحت میشوند و میخواهند با آن پیرمرد برخورد کنند که آقا مانع میشود و میپرسد : چرا من جهنم میروم ؟!
پیرمرد میگوید : قضاوتی که چند دقیقه پیش انجام دادی حق نبود . این ملک وقف حضرات ائمه علیهم السلام است و وقف نامه در حسینیه شوشتر در داخل یکی از دیوار ها پنهان شده است . شما هم اکنون بنایی بیاورید و بیایید با هم برویم تا محل وقف نامه را نشان دهم .
جمعی از حضار و خود آیت الله شوشتری به حسینیه میروند . یکی از طاقچه¬ها را نشان میدهد که بشکافند . جعبه-ای چوبی ظاهر میشود . وقف نامه ای از پوست آهو در آن جعبه میبینند . حضرت آیت الله که به اشتباه خود پی میبرد ، به دو نفر از جوان ها دستور میدهند که بروید آن حکمی که من نوشته ام و مهر و امضا کرده¬ام را از آن دو نفر حیله گر بگیرید و بیاورید . در این فرصت ملا قلی جولا که همان پیرمرد ژنده پوش ژولیده بود ، خود را پنهان میکند . آیت الله شوشتری وقتی از رفتن او مطلع میشود ، خیلی ناراحت و نگران که چرا آن مرد الهی را نشناخته ، می¬ پرسد : این پیرمرد که بود و کجا رفت ؟
ولی با اینکه او ساکن شوشتر بود و در مغازه کوچکی جولایی ( پارچه بافی ) میکرد ،هیچ کس او را نمیشناخت. آقا سید علی شوشتری در همان جا میگوید : ای مردم ! شاهد باشید که من از مرجعیت و قضاوت استعفا کردم و دیگر از من استفتا نکنید .
از این رو به منزل میروند و دستور میدهند که در را به روی کسی باز نکنید . همان روز که در منزل نشسته بودند می بینند کسی در را به شدت میکوبد . خادم به دم در میرود و میبیند همان پیرمردی است که آقا در طلب او بود . خیلی خوشحال شده نزد آقا برمیگردد و میگوید : همان پیرمردی که دنبالش بودید خودش آمده است .
آقا با پای برهنه تا دم در به استقبال او میرود و پیرمرد را به آغوش کشیده می بوسد و او را به منزل دعوت میکند . ملا قلی جولا به آقا میگوید : با شما حرف محرمانه¬ای دارم . بعد میگوید : اموال خود را حراج کن و هرچه زودتر به نجف برو و در هفته ، یک درس اخلاق در حوزه نجف تدریس کن و هر روز به پای درس ملا حسین قلی همدانی برو . پس از ایکه شما در نجف مستقر شدید یک روز به وادی السلام برو ؛ من خواهم آمد و دستورات دیگری به شما خواهم داد .
مرحوم آیت الله شوشتری اوامر و ارشادات پیرمرد را سریعا عمل میکند و به نجف هجرت میکند .پای درس فقیه نامدار ملا حسین قلی همدانی رحمة الله علیه حاضر میشود و ایشان هم پای درس اخلاق سید علی شوشتری می-آمدند . پس از استقرار حسب الامر ملا قلی جولا به وادی السلام میرود و در آنجا او را ملاقات میکند و ایشان دستورات سیر و سلوک را به مرحوم آیت الله شوشتری املا میکند . و ایشان ( آیت الله شوشتری ) پس از خود آیت الله ملا حیسن قلی همدانی را به عنوان وصی عرفانی خود معرفی میکند . مرحوم ملا حسین قلی همدانی شاگردان بسیاری را تربست میکند که برترین آنها مرحوم آیت الله سید احمد کربلایی بوده و او شاگردانی را تربیت میکند که برترین آنها سید علی قاضی بوده و ایشان نیز موفق میشود بزرگانی را تربیت کند که آیت الله بهجت و حاج سید هاشم حداد و علامه طباطبایی و آیت الله شیخ عباس هاتف قوچانی که وصی مرحوم قاضی بود نیز از شاگردان ایشان بوده اند .
جای تعجب این جاست که این پیرمرد ژنده پوش که عارفی واصل بود ، چگونه توانست این حرکت عرفانی عجیب را در حوزه نجف ایجاد کند و ده ها انسان کامل در مکتب او تربیت شوند ؟
منبع : پرهای صداقت نوشته محمد لک علی آبادی